Historia starożytna

Autor wprowadza czytelnika w świat najnowszych odkryć z dziedziny historii starożytnych cywilizacji. Stawia pytanie: jakiego okresu sięgają początki cywilizacji naszego globu i jakie jest jej źródło. Poglądy naukowców na ten temat nie są jednolite. Jedni za kolebkę kultury światowej uważają Egipt, inni Sumer, jeszcze inni Kretę. Kondratow, opierając się na najnowszych badaniach dotyczących kultury materialnej i języka starożytnych ludów, stawia tezę niewątpliwie dyskusyjną, że na świecie powstawały równolegle i zupełnie od siebie niezależne samoistne cywilizacje, a zbieżności, które można między nimi zaobserwować, wynikają jedynie ze wspólnego wszystkim ludom prawa rozwoju społecznego. Kondratow zaznajamia jednak czytelników z aktualnym stanem wiedzy archeologów i z ich wątpliwościami. Wiele hipotez czeka jeszcze na naukowe potwierdzenie, szereg pytań pozostaje bez odpowiedzi. Autor pisze: "Okres XV i XVI w. słusznie nazwano epoką wielkich odkryć geograficznych. Być może, nasi dalecy potomkowie nazwą obecne czasy epoką wielkich odkryć historycznych, jako że faktycznie odkryto nowe światy, tylko że nie w przestrzeni, lecz w czasie. Widać obecnie, że biografia ludzkości sięga niezmierzonej otchłani czasów, że historia nie jest rejestrem bohaterskich czynów 'wielkich ludzi', 'kulturalnych narodów' i 'wyższych ras', lecz jest to obiektywny i poznawalny proces, a jego prawa są tak samo niezmienne, jak prawa fizyki, matematyki, genetyki."