Etnograficzne wędrówki po obszarach antropologii

Książka poświęcona jest przemianom znaczeń symboli polskiej tradycji w ostatnich dekadach XX wieku. Znaczenia te odnawiają się w pojęciach lokalności i "małej ojczyzny", spontanicznych ekspresjach potocznych, w przywoływaniu tradycji staropolskich i ludowych, w ożywaniu wielogłosu kultur etnicznych, ale też powracają w słowach etosowych, jak sacrum, doświadczenie eschatologiczne, "lud" oraz "kompleks polski". Autor analizuje m.in. samorodne teksty tworzone w środowisku lodowym i robotniczym; biografie i dzieła twórców "naiwnych", wyrażone w mowach pogrzebowych wizje ludowych zaświatów, analizuje również twórczość J. J. Kolskiego. Na osobną uwagę zasługuje studium o "małej ojczyźnie" jako figurze antropologicznego myślenia o kulturze współczesnej. Jest to zbiór studiów, ukazujących w jaki sposób współczesna kultura, zarówno "wysoka" jak i masowa (serial, powieść sensacyjna) może korzystać ze starych tradycji folklorystycznych i odwiecznych mitów ludzkości.