Nowy Testament z ilustracjami

Trudno pisać recenzję na temat Nowego Testamentu. To właściwie nie jest książka, ale zbiór ksiąg i to ksiąg natchnionych – tu muszę szczerze przyznać, że wierzę, iż nie są to tylko umoralniające opowiastki, ale pisma pisane pod wpływem Ducha Świętego.

Nowy Testament czytałem właściwie cały rok. Średnio mniej więcej rozdział dziennie, bardziej lub mniej regularnie – czasem ani jednego, często jeden, czasem kilka rozdziałów na raz. I muszę stwierdzić, że czytając znajdowałem często odpowiedzi albo podpowiedzi dotyczące problemów zajmujących moją głowę w danej chwili.

Pisma Nowego Testamentu znałem do tej pory wybiórczo z czytań mszalnych, a w całości do tej pory czytałem tylko Ewangelię według świętego Łukasza – trochę wstyd się przyznać, jak na katolika z 35 letnim stażem. Ale tę lekcję mam już raz odrobioną i zamierzam ją odrabiać po wielokroć – choć teraz pora na zmierzenie się ze Starym Testamentem (tu czas realizacji oceniam na jakieś 3 lata).

Czytałem wydanie w Edycji św. Pawła. Bardzo polecam – ze względu na przystępne komentarze dotyczące każdego z podrozdziałów oraz odnośniki na marginesach pozwalające trafić na podobny motyw, występujący w innych księgach Pisma, a czasem ujęty w inny sposób. Kolejną zaletą jest język. Tłumacze starali się, by był zrozumiały dla współczesnego odbiorcy, a jednocześnie zawierał wszelkie istotne znaczenia teologiczne.

Ale nie zważając na zalety językowe i formalne tego wydania, Nowy Testament i całe Pismo Święte to dla mnie po prostu nieustanny punkt odniesienia. Słowo, które trzyma mnie przy życiu i powoli przestaję sobie wyobrażać swoje istnienie choćby bez fragmentu przeczytanego co czas jakiś – najlepiej codziennie.

Jeśli miałbym wybrać trzy ksiązki, które bym czytał w kółko, to byłoby to Pismo Święte, „Władca Pierścieni” i „Opowieści z Narnii”, przy czym dwie ostatnie nie zaistniałyby przecież bez tej pierwszej. Dlatego bezdyskusyjnie – 10 gwiazdek.
– opinia jednego z Czytelników na Lubimyczytać.pl