Podżegacze; Szpanow N.

powieść szpiegowska wg wyobrażeń pisarza ze stalinowskiej Rosji:
Na jednej z cichych ulic Berlina, zamieszkałej przez skromnych urzędników i subiektów sklepowych, stał wielki dom, nie różniący się niczym od innych czynszowych kamienic. Na drugim piętrze tego domu było mieszkanie z mosiężną tabliczką na drzwiach: „Doktor Seeger. Psychiatra”. A pod nią – druga mniejsza: „Przyjmuje tylko osoby polecone”. Gdy rozlegał się dzwonek, doktor Seeger wkładał fartuch lekarski i sam otwierał drzwi. Miał podstawy do tego, aby unikać pacjentów „nie poleconych”.

Tego wrześniowego poranka doktor Seeger stał na progu drzwi balkonowych i palił. Markiza, zawieszona nad balkonem, pozostawiała cały pokój w cieniu i ukrywała doktora przed oczami tych, którzy mogliby go dojrzeć z okien domu, położonego na przeciwległej stronie ulicy. Obserwując ze swej pozycji ulicę, doktor nie odwracając się rozmawiał z pułkownikiem Alexanderem, który siedział w pokoju.

– Pan źle wymawia rosyjskie wyrazy, doktorze – rzekł pułkownik siedząc w głębi pokoju.

– Tak, rosyjskim władam nietęgo – przyznał Seeger.

– Trzeba się podciągnąć… Panu przecież przekazuję trockistowskie gospodarstwo również w Rosji.

– Ho-ho! – Seeger przerwał obserwację ulicy. – Dość niespokojne gospodarstwo!