Odojewski Włodzimierz – jedźmy, wracajmy…

Akcja opowiadań dzieje się w czasie ostatniej wojny, a także po jej zakończeniu. We wspomnieniach dziecka, w scenach z okupacji sowieckiej i niemieckiej rysuje się groza katastrofy, która położyć miała kres światu kruchej, ziemiańskiej sielanki. Przejmująco ukazane zostały także konsekwencje zniewolenia społeczeństwa po r. 1945. Opowiadanie ostatnie stanowią klamrę spinającą całość dotychczasowej twórczości Odojewskiego – ich bohaterowie, przebywając na emigracji bądź podróżując do kraju dzieciństwa, nie potrafią uwolnić się od ciążenia tragicznej przeszłości.

W tomie:
– Nie można cię samego zostawić o zmierzchu
– Godzina albo pół
– Ostatnia zima przed potopem
– Grzech
– Spisywane z pamięci
– "Niech pan już idzie!"
– Jedźmy, wracajmy…
– Zobaczył pokój, w któym umarł