Bronisławski Jerzy – Gospodarz pustego domu

Jak można sądzić choćby z daty wydania (wyd. I – i chyba ostatnie – w 1988 r.!), mamy tu do czynienia z dziełem schyłkowej epoki powieści milicyjnej. Rola MO nie jest w książce zbytnio wyeksponowana. Wystarczy wspomnieć, że o trupie dowiadujemy się dopiero na stronie 130 (!), a prawdziwy milicjant (zresztą postać nie wyróżniająca się szczególnie) pojawia się o dalszych pięć stron później. Zważywszy więc na objętość dzieła, na śledztwo wystarcza niewiele ponad 50 stron. Nie ono jest tu jednak najważniejsze. Książka jest wyraźnie pozycją dla wrażliwszych czytelników (czytelniczek?) - dominują rozważania psychologiczne i zagadnienie nieszczęśliwej miłości głównej bohaterki, która towarzyszy jej przez całe życie i jest przyczyną coraz to gorszych komplikacji, zwieńczonych tragicznym finałem.

Seria: Jamnik