Fores Max – Niedaruję ci, Bruggs

Pisarz angielski Ernest William Hornung (1866-1921) był autorem wielu powieści cenionych zwłaszcza za walory stylu, ale dziś pamiętany jest prawie wyłącznie jako twórca serii opowiadań o Rafflesie, dżentelmenie-włamywaczu. Pierwsze z nich, opublikowane w roku 1899, autor zadedykował swojemu szwagrowi, Arthurowi Conanowi Doyle'owi. W tym samym czasie podobną postać, Arsena Lupina, stworzył we Francji M. Leblanc, co dało powód do posądzenia o plagiat. Fakt uczynienia bohaterem nie policjanta, lecz przestępcy, który w dodatku budzi sympatię czytelnika, stanowił w owym czasie pewien szok i Hornung rehabilitował niejako Rafflesa bohaterską śmiercią na wojnie burskiej. Raffles obok Sherlocka Holmesa i Arsena Lupina stał się jedną z klasycznych postaci wczesnego kryminału.

Gdy chłopak Lynn Peirce, studentki medycyny, trafia do szpitala na rutynowy zabieg chirurgiczny, w jej uporządkowane życie wkrada się chaos. Pacjent nie odzyskuje przytomności, a badania potwierdzają niedokrwienie mózgu. Zdruzgotana dziewczyna zaczyna szukać przyczyn i szybko nabiera przekonania, że władze szpitala próbują coś ukryć. Przy pomocy przyjaciela, Michaela, stara się znaleźć dowody na błąd w sztuce medycznej albo zaniedbanie. Prawda jest jednak bardziej przerażająca. Szpital boryka się ze skrzętnie ukrywanym problemem - u zadziwiająco wielu niegroźnie chorych pacjentów wykrywa się śmiertelną chorobę krwi. Gdy ktoś zaczyna grozić Lynn i Michaelowi, oboje nie mają już złudzeń: wmieszali się w sprawy znacznie poważniejsze, niż się spodziewali. Rozpoczyna się rozpaczliwy wyścig z czasem.