Letni dom wampirów; Loebl Bogdan

„Letni dom wampirów” jest dwunastą książką Bogdana Loebla. A oto co napisał o tej powieści krytyk literacki Leszek Żuliński: „Ta powieść oparta na sensacyjno-kryminalnej fabule, na mocnych, brutalnych scenach i wątkach typowych dla tzw. »opowieści niesamowitych« (wampiry) staje się poniekąd zaprzeczeniem tezy, iż ww. cechy są charakterystyczne tylko dla pisarstwa niskiego lotu. Bogdan Loebl nie napisał książki o wampirach, tylko o ludziach. (…) Mamy do czynienia nie z duchami, lecz z obrazem brutalnej degeneracji środowiskowej, z kryzysem wartości moralnych, z upadkiem norm rodzinnych i międzyludzkich. W tej mierze powieść ta przestaje być baśnią i wpisuje się w obszar spostrzeżeń etyczno-społecznych. (…) Bogdan Loebl poszedł tu w stylistykę surrealizmu, groteski i oniryzmu. To nadało tekstowi cechy dość nietypowe i oryginalne. Nie wiadomo, gdzie przebiega tu granica między snem a rzeczywistością, pomiędzy koszmarem a bezpiecznym realizmem. I to potęguje ekspresję tej fabuły, dramatyzuje, jak u Buñuela, niesamowitość ludzkiego losu. Niesamowitość rodem z filmu, ale także drapieżnie realną i zakorzenioną w horrorze, jaki ludzie są w stanie sobie wymyślić”.