Mężczyzna, który się uśmiechał; Mankel Henning

powieść szpiegowska wg wyobrażeń pisarza ze stalinowskiej Rosji: Na jednej z cichych ulic Berlina, zamieszkałej przez skromnych urzędników i subiektów sklepowych, stał wielki dom, nie różniący się niczym od innych czynszowych kamienic. Na drugim piętrze tego domu było mieszkanie z mosiężną tabliczką na drzwiach: „Doktor Seeger. Psychiatra”. A pod nią – druga mniejsza: „Przyjmuje tylko osoby polecone”. Gdy rozlegał się dzwonek, doktor Seeger wkładał fartuch lekarski i sam otwierał drzwi. Miał podstawy do tego, aby unikać pacjentów „nie poleconych”. Tego wrześniowego poranka doktor Seeger stał na progu drzwi balkonowych i palił. Markiza, zawieszona nad balkonem, pozostawiała cały pokój w cieniu i ukrywała doktora przed oczami tych, którzy mogliby go dojrzeć z okien domu, położonego na przeciwległej stronie ulicy. Obserwując ze swej pozycji ulicę, doktor nie odwracając się rozmawiał z pułkownikiem Alexanderem, który siedział w pokoju. - Pan źle wymawia rosyjskie wyrazy, doktorze – rzekł pułkownik siedząc w głębi pokoju. - Tak, rosyjskim władam nietęgo – przyznał Seeger. - Trzeba się podciągnąć... Panu przecież przekazuję trockistowskie gospodarstwo również w Rosji. - Ho-ho! - Seeger przerwał obserwację ulicy. - Dość niespokojne gospodarstwo!