Michał Tyszkiewicz (1857–1930). Człowiek i polityka

Biogram: Ukończył Państwowe Liceum Pedagogiczne w Końskich w 1954, po czym wstąpił do seminarium duchownego w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1959. Debiutował jako poeta na łamach "Więzi" w 1963. W 1965 odłączył się od wycieczki turystycznej i poprosił o azyl polityczny w Austrii. od tego czasu mieszka na stałe w Wiedniu. W 1972 obronił pracę doktorska poświęconą twórczości Kazimierzowi Wierzyńskiemu na Uniwersytecie Wiedeńskim. Następnie podjął pracę w Instytucie Slawistyki tej uczelni, gdzie wykładał historię literatury polskiej. W 1984 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Polnische Literatur 1863 - 1914. Darstellung und Analyse. Publikował wiersze, prace krytyczne i historyczne o literaturze polskiej. Dwukrotnie otrzymał nagrodę literacką "Wiadomości" - w 1967 za tom poezji Ziemia otwarta oraz w 1971 za antologię poezji kapłańskiej Słowa na pustyni, do której wstęp napisał Karol Wojtyła. Jest także laureatem Nagrody Kościelskich (1972). Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Po przejściu na emeryturę powrócił do Polski; mieszka w Końskich przy parafii św. Mikołaja. 3 września 2005 otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Końskie.

Ze wstępu: Biografia Wasilewskiego nabiera szczególnego dramatyzmu w połączeniu z życiem Stefana Żeromskiego, szkolnego kolegi, później współpracownika w Raperswilu, a potem jeszcze - ideowego przeciwnika. Obaj zresztą pozostają niezbywalną częścią kieleckiej tradycji - pasjonaci Gór Świętokrzyskich, autorzy rozważań o istocie ruchu regionalistycznego, zwłaszcza na Kielecczyźnie.