Pamiętnik księżny Daszkow

Autorka publikowanego
„Pamiętnika”, księżna Katarzyna
Romanowna Daszkowa, była
jedną z najciekawszych postaci
rosyjskiego Oświecenia.
Zaprzyjaźniona z wieloma
wybitnymi osobistościami, które
nadawały ton życiu umysłowemu
Europy, położyła ogromne
zasługi dla rozwoju nauki i
literatury w Rosji. Przez 11 lat, od
1783 do 1794 r., stała na czele
Akademii Nauk i Akademii
Rosyjskiej — dwóch największych
w imperium instytucji naukowych.
Wszechstronnośćjej
zainteresowań budziła podziw
współczesnych swym iście
renesansowym rozmachem.
Jednocześnie żywo uczestniczyła
w życiu politycznym (…).
Współdziałała z wielką księżną
Katarzyną w czerwcowym
przewrocie 1762 r., który wyniósł
jej przyjaciółkę na tron imperium.
Później w „Pamiętniku” będzie
wyolbrzymiać własną w tym rolę,
czego nie wybaczą jej historycy, a
co czytelnik przyjmie zapewne
jako przejaw zwykłej ludzkiej
słabości. W ciągu swego blisko
70-letniego życia wznosiła się na
szczyty kariery i popadała w
niełaskę; los nie szczędził jej
nawet goryczy zesłania. Żyła w
tłumie przyjaciół — i zarazem
niemal całkowicie samotnie.
Biografia Daszkowej jest mocno
osadzona w dziejach Rosji drugiej
połowy XVIII stulecia, z jej
wzlotami i upadkami, z
tragediami na antyczną miarę, z
dniem powszednim imperium, a
zwłaszcza jego stolicy
(ze wstępu)