Deportacje i przemieszczenia ludności polskiej w głąb ZSRR 1939-1945. Przegląd piśmiennictwa

Witold Korzeniowski dostał się do niewoli niemieckiej pod Kockiem 5 X 1939 r. Przebywał w oflagach w Arnswolde (Choszczno) oraz Grossborn (Borne) na Pomorzu. Z zawodu urzędnik bankowy, zamiłowania swoje wiązał od lat ze sceną, toteż w oflagu był inicjatorem różnych teatrów jenieckich. Życie w obozach jeńców, nie tak okrutne i brutalne jak w obozach koncentracyjnych, miało również swoje dolegliwości wynikające z ponad pięciu lat niewoli i izolacji, głodu, prymitywnych warunków czy przymusowej bezczynności, Wszystko odbiło się na psychice „gefangenów", stwarzając na co dzień dokuczliwe, choć często nie pozbawione komizmu sytuacje. Autor z dystansem i optymizmem - jeśli zważy się, że część utworów napisał w oflagu - ukazuje drobne obozowe zdarzenia, scenki i typy ludzkie, Poczucie humoru - to mocna strona tych wspomnień, zwłaszcza że uśmiech nie fałszuje i nie upiększa wcale beznadziejności życia za drutami, lecz jest powściągliwą postawą człowieka wobec dramatycznych okoliczności. Do wspomnień autora dołączone są karykatury oficerów autorstwa porucznika Czesława Andrysiaka.