Europa zmierza ku przepaści; Batowski Henryk

Między konferencja monachijską pod koniec września 1938 r. a zbrojną agresja Niemiec hitlerowskich na Polskę jedenaście miesięcy później rozwój wydarzeń prowadził konsekwentnie ku wojnie, i to wojnie powszechnej, mając po zaledwie dwudziestu pięciu latach ponownie pogrążyć świat w chaos i zniszczenie.

Niemcy hitlerowskie przygotowały już w tym czasie etap następny: miał on przynieść utrwalenie wyników polityki „appeasementu” przez zatwierdzenie skutków zdrady monachijskiej ze strony jej zachodnich uczestników, a także uzyskanie od Zachodu akceptacji dla dalszych agresywnych planów niemieckich w Europie środkowej i południowo-wschodniej. Osobne miejsce miało tu zająć izolowanie Polski od tych państw, które mogły jej dopomóc.

Niemcy przez podpisanie układu sojuszniczego z Włochami w dniu 22 maja – sojuszu jak najbardziej agresywnego – zadały jawny cios nadziejom, że pokój uda się mimo wszystko uratować. Europa, od dni Monachium zmierzająca ku przepaści, teraz znalazła się już na samej jej krawędzi.