Stasik Danuta – Opowieść o prawym królu. Tradycja Ramajany w literaturze hindi

Oczywiście, że szli i krzyczeli: Polska! Polska!". Ale też inne wyrazy znalazły się z czasem na ustach idących. Zwłaszcza gdy upowszechniło się zjawisko masowej demonstracji. Kiedyś idący wołali: "Chleba i pracy!". A potem skandowali: "Precz, precz, precz" i "Niech żyje!". I my też szliśmy kiedyś, wznosząc okrzyki: "Solidarność! Solidarność!" ... Owa ciągłość manifestacji jest istotną racją zastanawiania się nad wyrazami mającymi określić naszą tożsamość. Słowa te, wybrzmiałe lub zapominane, kierują uwagę ku poczuciu patriotyzmu, każą myśleć o stosunku do Ojczyzny. W wieku XIX i XX kwestia Ojczyzny miała dla Polaków zasadnicze znaczenie. Ujmowali w niej sens polskości i swego stosunku do Polski. A więc poczucie tożsamości narodowej i świadomość gwałtowności zmian narodowej wspólnoty. Ta najważniejsza sprawa Polaków da się sprowadzić do ich zmagań z Polską i sporów o Nią. Czy te zagadnienia pozostają istotne dla nas? Czy może i my "zapomnieliśmy na ustach wyrazu'"? (Ze wstępu)

Eugeniusz Czaplejewicz - Królestwo różnorodności
Edward Kasperski - Teoria i literatura w sytuacji ponowoczesności.

Książka o kresach i różnych pograniczach - nie tylko w sensie kulturowym, etnograficznym, lecz także o przełomach epok, czasów.

Książka nie jest suchym wykładem informacji o stylu typowym dla podręczników akademickich. Autorki, badaczki nowoczesnej literatury włoskiej, a zarazem znakomite tłumaczki prozy i poezji, szkicują barwną panoramę życia intelektualnego Italii w XIX wieku. Ich opowieść zaczyna się podobnie jak syntezy dotyczące polskiego romantyzmu - od polemiki klasyków poprzedniego pokolenia z młodymi romantykami. W kolejnych rozdziałach poznajemy ówczesną włoską literaturę patriotyczną, a zarazem jej polityczne konteksty i podteksty; twórczość najwybitniejszych pisarzy epoki - poety Giacomo Leopardiego i twórcy włoskiej powieści historycznej Alessandro Manzoniego; wreszcie w zamykającym pracę szkicu wkraczamy w świat najbardziej wymagających odbiorców twórczości pisarskiej, jakimi są krytycy literaccy, po którym to świecie „oprowadza” nas nade wszystko eseistyka Francesco De Sanctisa.