Słuszkiewicz Eugeniusz – Pradzieje i legendy Indii

Publikacja przynosi największy, liczący ponad 4 500 wyrazów, zbiór "osobliwych" wyrazów z Wileńszczyzny i Kowieńszczyzny i innych obszarów, zamieszkałych przez Polaków. Wszystkie ilustrowane są przykładami użycia, dzięki czemu można się dowiedzieć co znaczy bułdychnąć się, sakotać, szmorhać się czy je tu mana!, co to jest czyhun, oszmoły, rojsty czy świren, kto to abłamon, burbulon, kosołapy, łałymnik czy oskoruzły, jak się robi kakory, kumpiak, oładki, podsytę czy śliżyki. Książka zainteresuje niewątpliwie wilniuków, mieszkających czy to w Polsce czy na Litwie i wszystkich, którzy interesują się dawnymi kresami i ich kulturą.

Książka jest próbą opisu wybranych zagadnień z historii, teorii i nauczania retoryki w czasach I Rzeczypospolitej. Głównymi problemami poruszanymi w książce są: zagadnienia stylu i składni, problemy związane z argumentacja retoryczną. Książka zawiera także analizy retoryczne takich autorów, jak m.in. Maciej Kazimierz Sarbiewski, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Cyprian Norwid, Leopold Staff, Zbigniew Herbert. Pracę uzupełnia studium dotyczące tzw. rodzaju historycznego, czwartego rodzaju retorycznego, w którym zawarta jest także polemika z poglądami Fryderyka Nietzschego na retorykę.