Kuchnia pod chmurką; Gumowska Irena

Tytuł brzmi, jakby zawartość dotyczyła gotowania w polowych warunkach. To wielka zmyła. W środku można znaleźć niedookreśloną formalnie publicystykę na tematy takie jak jonizacja powietrza, zanieczyszczenie środowiska, błogosławiona rola błonnika, cud diety odchudzające i bezpieczne opalanie.

Niby 25 stron autorka poświęciła opisowi „dzikich warzyw” i przydatnych roślin ogrodowych oraz ziół, ale na pewno ich nie jadalność była kryterium, ponieważ niektóre mogą być stosowane wyłącznie zewnętrznie. Kolejne 20 stron charakteryzuje owoce (w tekście znajdują się przepisy na przetwory – domowe, wcale nie biwakowe), a na grzyby starczyły 2 strony. Ciekawy jest kalendarz zbiorów rozpisany na miesiące od lutego do listopada. Po jednej trzeciej książki to pierwszy pozytyw.

Do najbardziej interesujących fragmentów należy opis dostępnej na rynku żywności – moje wydanie jest z 1988 roku – można się dowiedzieć o takich produktach jak konserwowy bób z Tolkmicku albo kostki grochowego puree i trochę zdziwić nieobecnością kukurydzy w puszce.

Kiedy tytuły podrozdziałów zaczynają zbliżać się do tematyki kempingowej, wcale nie oznacza to zwrotu ku meritum. Trzeba przebrnąć przez konglomerat banałów, ciekawostek i truizmów. Zabezpieczanie zapałek przewożonych w kajaku, przewożenie kwiatów ciętych wbitych w ogórek, skwarki do smarowania chleba. Przepisy rozpoczynają się nagle. Przypominają jadłospis przedszkola, poza może przepisami na zupki i sosy w proszku. Zapiekanie w piekarniku, miksowanie, panierowanie, ubianie białka, pasteryzowanie. Pod chmurką?! I jeszcze dobra rada, żeby łamać spaghetti, bo naczej trudno sobie z nim poradzić.

Przepis na „chleb ze starego chleba” nawet ciekawy, ale wymaga piekarnika. Kluski z mąki ziemniaczanej zwane tutaj sztucznym ryżem (strona 118) – świetny patent do zastosowania w domu. Cztery ogólnikowe strony o gotowaniu na ognisku nie ratują całości. Jest do niczego. Na koniec pamiętajmy, żeby nie hałasować w lesie i nie śmiecić

Czerwiec z Lubimy Czytać