Nauka i społeczeństwo w stulecie szczególnej teorii względności Alberta Einsteina (1905-2005)

Książka jest relacją z morskiej podróży, którą autor – z wykształcenia etnograf – odbył wraz z pięcioma towarzyszami (i papugą) z Peru do Oceanii w 1947 roku. Inspiracją do podróży była jego teoria dotycząca pochodzenia ludu Polinezji – logalne legendy mówiły o tym, że pierwsi polinezyjczycy przybyli zza oceanu. W tę historię nikt nie chciał uwierzyć – głównym powodem było to, że uważano za niemożliwe przepłynięcie Oceanu Spokojnego na tratwach, których niewątpliwie musieli użyć pierwsi przybysze. Thor chcąc udowodnić swoją tezę, udał się wraz z towarzyszami w identyczną (albo przynajmniej tak podobną jak to tylko było możliwe) podróż morską na drewnianej tratwie. Brzmi niewiarygodnie, a jednak się wydarzyło. Prawdziwy odkrywca, prawdziwy naukowiec Książka pisana jest ewidentnie przez osobę, która pisze raczej prace naukowe, nie powieści fikcyjne. Jest utrzymana w obiektywnym tonie, autor opisuje jedynie metodycznie kolejne etapy podróży. Nie skupia się na opisach strachu czy niepewności, które z pewnością im przecież towarzyszyły. Emocje pojawiają się dopiero wtedy, gdy autor opisuje swoje relacje z Polinezyjczykami – widać, że byli mu bardzo bliscy. Poza tym książka przypomina trochę dziennik pokładowy, na podstawie którego była pisana – same konkretne opisy. Można tam znaleźć wiele informacji o codziennym życiu na tratwie i przygodach, które zdarzyły się w międzyczasie – niektóre naprawdę przerażające.